Bir zamanlar yeşildim bende
çiçeklerim açardı beyaz- pembe
dallarımda kurulurdu salıncaklar
sallanırdı neşeli,mutlu çocuklar
gün olurdu,dinlenirdi gölgemde
yorgun terli insanlar
çocuklar oyun kurup
anlatırlardı gercek gibi masallar
yuva yapardı kumrular.
artık yaşlandım bende
yıllar kabuk bağladı gövdemde.
kurudu dallarım yapraklarım
açmaz oldu çiçeklerim beyaz -pembe
dışlandım yaşlı insanlar gibi...
şimdi o salıncaklar
başka ağaçlarda,
çocuklar neşeli mutlu sallandıkça
parmaklarıyla gösterip beni
diyorlar ki 'bakın şu çirkin ağaca! '
düşünemez ki çocuklar
canlı doğar,büyür
yaşam geçer çarçabuk
yaşamın kuralı bu
doğanlar büyüyecek,zamanı gelince bir gün
bu yaşlı badem ağacı gibi ölecek
Kayıt Tarihi : 11.3.2005 22:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Malum herkes şiir yazamıyor.
Allah vergisi kabiliyetini konuşturabilenler de Sayın Şair Leyla Işık Hanımefendi'nin yazdığınız gibi bir eseri ortaya çıkartabiliyorlar.
Ne mutlu şiir yazabilenlere.
benimde aynı isimli bir şiirim var..teması farklı olsada..
tebrikler güzeldi...
yürekten tebrikler...
tebrikler Uğur hanım...içerik çok güzel...
TÜM YORUMLAR (7)