Badem Şiiri - Nasıf Acar

Rüzgarda, dalları kırılmış,
badem ağacı gibiyim.
Kırık dökük...
Çiçeklerim darbe almış,
hoyrat, huysuz rüzgarda..
Dökülmüş, yerlere düşmüş...
Bu yıl,
verim yok ben de...
Kusurumu bağışla çocuk!!!
Bu yıl
bademsiz geçecek baharın.
Tuza banıp banıp,
kütür kütür ezerek dişlerinle,
yiyemeyeceksin beni.
Bu yıl,
verim yok ben de!
Sana,
aşkla bağlanamadı gövdem.
Tutunamadı sana,
ana dallarım.
Vurgun güçlüydü,
dallarım cılız....
Nasıl ağladım bir bilsen,
Çiçeklerim benden düşerken yere...
Sanki,
gelin çıkıyorlardı,
baba evinden...
gidiyorlardı...
koca evinin bilinmezliğine.
Ağlaya ağlaya,
Ağlaşa ağlaşa,
Düştüler yere...