Bâd-ı Sabâ Şiiri - Mustafa Erdem

Nedir bitmez dertli figânım ey bâd-ı sabâ
Şafak sökmez aydınlıklar hep uzakta bana
Gecele boyu karanlıklar üstüme gelir
Rahmet uzak, yıldızlar da hep geceden yana

Geceler yârim olur, hilâl arkadaş bana
Güllerim hâr olur da gönlümü eder yara
Deryalarda çırpınır bir dost el ararım
Necat uzakta, bahtım da hep kara, hep kara

Demez gülşenime gel bir gün huriler bana
İştedir Kevser, âb-ı hayat iç kana kana
Halka-i zebâni beni merkezine alır,
Hiç kimse elimden tutup demez: “gel Rahmâna”

Âh-u zâra kim bakar, kim ses verir figâna
Duyacak insan yok susamış herkes irfâna
Sessiz gecelerde yol alır hep feryatlarım
Yankılanıp boğar beni gözyaşı ve kana

Git ey bâd-ı sabâ çok değil dertlerim bana,
Karanlıklar uzak dursun artık bâri sana,
Bu dünyadaki her şey fâni sadece kalır:
Beklenen şafaklar, figânım ve bâd-ı sabâ

10.05.1997 – Kastamonu
(UKDE Dergisi ‘nde yayınlanmıştır.)