AY DOĞACAK
--Kahverengi Deniz Gözlüye...!
Ardından ay doğacak. Gece şarkımızı söyleyecek rüzgarlara. Saçlarının karasında solacak ömrüm. Gözlerinin renginde kuruyacak bütün denizler. Dudağının her kıvrımında bir can yakacak tebessümün, sonra bir can alacak ellerde gülüşün, geceye ay doğacak ardından.
Yazılmamış-ama yenilmiş- bir ömür kalacak benden sana. Güller rüzgarın önünde nasıl titrerse, kimsesizliğimde öyle çıldıracağım. Her bir yaprak yere düştüğünde, saçından koptuğunda bir tek tel, sen o teli yere attığında, gözlerinden inciler aktığında, ben toprak olacağım. Avuçların yanacak sabaha karşı, gözlerinde belirsiz bir karanlık, umudu kurşuna dizdin sen gülüm. Karanlığı dize getiren benim oysa… Ardından yıldız kayacak, homurdanacak volkanlar yeryüzünde, bir depremdir kopacak, koyuverecek kahkahasını gündüz, gece “kahverengi deniz gözlerinde” ağlayacak, ben öldürülmüş şairlerin yurdunda toprak olacağım, ayaklarının altında. Kimse tenezzül etmezken suya hasret yanaklarıma, ağlayacağım.
Yusuf’un kuyusundayım şimdi, Züleyha’nın epey uzağında, kardeşlerim yurdumda kaldı, ben senin yokluğun üzre gurbet ellerde, sılam sensin ey yâr. Seni kaybettiğim ve aramaya kalktığım bu dünyada artık vakit gece. Ay doğacak birazdan sıradan bir hınca doğar gibi ardımca.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta