Bacım Kadriye! Şiiri - Mevlani Ulusoy

Çok küçük yaşta yetim kaldı,
Yaşlı bir kadının kapısın çaldı,
Boyundan büyük işlere daldı,
Bahtı kara bacım Kadriye!

Elin kapısında aç susuz yatan,
Bir cahile kanıp kocaya varan,
Babam gelirse diye yola bakan,
Bahtı kara bacım Kadriye!

Kimse kimsenin ateşine yanmaz,
Hısımım diyen, hal hatır sormaz!
Şu kahpe felek yoksulu tutmaz,
Bahtı kara bacım Kadriye!

Yalan dünya kirli, her şey batak
Bunca zulüm içinde kime çatak,
Kocan İlhami’ye atalım bir patak,
Bahtı kara bacım Kadriye!

Evladını ip ile bir ağaca bağladın,
Tenha bir yerde için için ağladın,
İnsanım diyenin yüreğini dağladın,
Bahtı kara bacım Kadriye!

Ulusoy’um, gerçeği bilir yazarım
Öz eleştiri yapar kendime kızarım,
Kötülük yapandan hesap sorarım,
Bahtı kara bacım Kadriye!