Zor bacım Şiiri - Songül Büyükpınar

Çektiğin bütün acılar
içimde derin yaralar açacak
Deştikçe hep kanayacak
Ciğerimi yakıp kavuracak
Yetimlerin boynu bükük
bi çare kalacak
tek tesellim acıların
artık dindi olacak
Dayanması çok zor bacım

Ardında bıraktıklarının
gözünde yaş durmayacak
dilinde kızım anam bacım
ağıtları hiç susmayacak
bir yanımız hep yaralı
ve eksik olacak
bazen ağlayarak
bazende gülerek
ama özlemle anacak
Yokluğun çok zor bacım

Ateş düştüğü yeri
cayır cayır yaktı kavurdu
Zifir karasındanda beter
karalara savurdu
Derdine derman olamadım
Yüreğime dert olup oturdu
Acın ateşten gömlek gibi bacım

kim derdi bacın seni
musallada yıkayacak
elleriyle kefenlere saracak
Mezarında çiçeklerini sulayacak
Yürekmi dayanır buna
kahırdan duracak
Hasretin çok zor bacım

Biliyorum hayat
bu acıyıda sindirip atacak
aldığımız nefes
bir gün son bulacak
Bizimde yerimiz yanında
bir avuç toprak olacak
bir varmış diyerek başlayıp
bir yokmuş diyerek
son bulacak
geriye acısıyla tatlısıyla sadece yaşanmışlıklar kalacak
Kokunu çok özledim bacım

Songül büyükpınar