Bacım... Şiiri - Ozan Nuri Ceyhan

1955 yılında,annemin kucağında dört aylıkken tren kazası geçirerek sağ ayağı kesilen sevgili kız kardeşim Mahinur'a yazmışım.Burada değinmek istediğim başka önemli bir konu var. Biz 4 erkek kardeşten sonra annem hep bir kızı olsun isterdi.Bu arzusu zamanla yanlış dileğe dönüştü.-Bir kızım olsun,bir ayağı topal yada bir gözü kör olsun-diye söylediğini yakinen biliyorum. Cenabı Allah dünya güzeli kız verdi.4 ay sevebildi.18.Ekim.1955 çarşamba günü Adana/Gar'da 56718 sayılı tek lokomotifin altında kalıp parçalandı. Olay günü İlkokul 3.sınıftaydım.O saatlerde çocuksu ruhumu saran ve beni huzursuz kılan sıkıntımı anlatamam.Bu gün gibi hatırlıyorum. Ben annemin tren altında kaldığını görmüş bilmiş olmam mümkün değil. Saat 10.00 civarı falandı.Son iki ders bana işkence gibi geldi.Ayni endişe ve huzursuzlukla Adana/gar'ın merdivenlerini çıkıp lojman tarafına baktığımda mahşeri bir kalabalık vardı.Yavaş yavaş yaklaştığımda uzaktan,annemin doktora giderken kullandığı allı güllü çantasını çok net fark ettim.Dünya başıma yıkıldı.Gerisini yazmayım.Gözlerim dolmağa başladı. Dua kapılarının ne zaman açık olacağını kul bilemez.Eksik dilek asla doğru değildir.Kucağındaki 4 aylık bebek rayın dışına düşüyor ama,sağ ayağı dize yakın yerden kesiliyor. Kız hasretiyle yanan annemin göğsüne kesik ayak konup öyle defnedi- liyor.4 erkek,4 aylık yaralı bir bebek,5 kardeş,çalışan baba perişan olu- yoruz.Yazmaya kalksam roman olur. Hangi şartlarda olursa olsun,hiç kimse lütfen eksik dilek dilemesin. Bunun zararı yalnız kendisine değil tüm ailesine olur.Allah korusun. Bu kadersiz bacım 11.Nisan.2011 günü umreye gitti.Allah kabul etsin.