Bacım Şiiri - Mehmet Yaşar Ayaz

Benim kara yazılı bacım
Öz vatanında özgür olamadın
Okumayınca gerici dediler
Okumak istedin ama okulundan atıldın

Simge dediler Allah’ın emrine
Sen yıllarca savruldun
Sümeyye gibi yere çaldılar seni
Hangi ateşi aşkla kavruldun

Başın açık olarak seni insan kabul ettiler
Oysa sen değerini tesettürde aradın
Neden soldurdular gül yüzünü ki
Açık, kapalı demeden beraber yaşadın.

Vatanı sevmene bakmadılar
Dinini yaşıyor diyemediler
Seni Allah yarattığı için sevemediler
Çünkü sevgiden yoksundu o kalpler

Bacım: bu satırları yazarken vücudum diken diken
Sana yardımcı olamamanın acısıyla yanarken ben
Yerlerde sürünen Sümeyye yi hatırlıyorum yine
Ama müşrikler değil karşına dikilen

Öyleyse, müslüman’ım diyorsa bu kişiler
Neden seni kabul etmez üniversiteler
Senin örtün mü düşman kesildi bu kişilere
Masumiyetin beni yakar kavurur yine

Mini etek giyen benim kardeşim
Kalpak takan yine öyle
Ben insanları yaratandan ötürü sevmişim
Sana neden kapanır kapılar böyle

Seni sevmeyenler utansın, kabul etmeyenler
Sana uzanan eller kırılsın diyeceğim inancıma ters düşer
Kardeşlik varken neden bu zulümler
Bacım beraber ağlayalım, karanlıklar içinde bilmeceler

Rabbim görür her olanı eksiksiz
Keşke bilse bütün bunları insan şeksiz
İlim, örtü değil akıl şüphesiz
Geleceğe ağlıyorum ümitsiz ve çaresiz

08-06-2008
Leerdam / Hollanda