Bugün bir kadının saban çektiğini gördüm. Kalçaları, benimkiler gibi, sevgiyle doluydu, ve çalışıyordu eğilerek toprağa.
Okşadım O'nun belini; beraberimde götürdüm O'nu
evime. Benim bardağımdan içecek o kaymaklı sütü ve
dehlizlerimde tadını çıkaracak gölgenin, değil mi ki
sevginin gebeliğiyle yüklü karnı. Ve eğer benim göğsüm yeterince cömert değilse, arayacak benim oğlum
dudaklarıyla O'nun varsıl memelerini.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta