Bacak Kadar Bir Adam Şiiri - Nidal Sis

Yağmur yağdı, kaçtık içeri,
Girdik bodruma, döndük sola.
Bir karton kutu...
Saat de akşam ezanına çeyrek kala.

Oturduk, sohbet ettik hep beraber.
Yaşlar altı, yedi, sekiz, dokuz, on...
Özledim o günlerimi.
Çünkü düşüneceğim tek şey vardı o günlerde,
Yalnız onlar...

Hiçbirinden haber yok şimdi,
Kimseyle görüşmem.
Ne yaptılar, ne ettiler, az çok bilirim.
Kimisi beyaz yakalı, kimisi sanatçı...
Kimisi babasının parasına kondu,
Kimisi de beş parasız oldu.
Kimisi evlendi, kimisi bekar...

Benim kadar özlerler mi acaba o günleri?
Soramam haliyle onlara, ama hep merak ederim.
Benim onları sevdiğim kadar severler miydi beni?

Koskoca adam, bacak kadar olduğu o dönemleri özlüyorsa,
Bu işte bir problemin olduğu aşikâr gibi sanki.
"Bu yaşına kadar hiç mi yaşamadın hayatı be adam?" demeleri de normal sanki(!)