I.
ruhunun
çatısı çöksün
nabukadnezar
samyeli çalsın düşünü
kuruyup babil’in asma bahçeleri
yeruşalim kadınları mezmur okusun
II.
bu uyku
ölümlerin kınından
ey babil
bu ateş
sürgünümün tozundan
bu ağıt ki
nefretimin çiçeği
bu kör bebek
akan kanımdan
III.
ahdin dudaklarımda söz kalsa
öfkem bu toprağın lânet sunusu
aşılmaz denizlere çıksa yollarım
bütün kapıların kapansa
yüreğim tufanda
elim sende tanrım
25.03.2007 –van
Metin DikeçKayıt Tarihi : 20.8.2007 08:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!