Bâbur Şah Şiiri - Rıza Nur

Sana varmîdi, var mı şimdi de eş?
Göklerde güneşdin; güneşsin, güneş.
Erlik senindi; senin, hâlâ senin.
Haddi mi sennen boy ölçmek kimsenin.
Himalayalar önünde eğildi;
Bir düzlük oldu sanki dağ değildi.
Arslanlar, kurtlar gibi döğüşürdün.
Hindin başna yıldırım düşürdün.
Kılıcın ne çelikden yapılmışdı?!
İstesen mutlak sana tapılmışdı.
**
Kılıc kına konur, kalem çıkardı;
Bilgin denizdi, dalgalar akardı
Yazdığın şiirde pek incelik var...
Rûhunda bir ölçüsüz yücelik var...
Kâh bir şûhsun sevgilini anarsın.
Kâh yurd ateşine düşüb yanarsın.
Kâh Türk erliğini yava yazarsın;
Kalemle düşmana mezar kazarsın.
Ne şâirmişsin? Şîrin sihir bütün.
Sihrine gönlüm esir hâlâ bugün.
**
Cevherin ne cevherden? Ateş mi be?!..
Ne zekâ zekân? Tanrıye eş mi be?!..
Pek çok okudum, görmedim eşini.
Babur! Bitirdin aklımın işini.
Cihan öğer, Türk seninle öğünür;
Bütün zekâlar önünde yüğünür.
Hey.. senin her meziyyet, her yüce şey.
Türk göğünde ey güneş! Ey Babur ey!
Tahtın göğlümde, senin hayânınım.
Âşıkım sana, senin kurbânınım.