BaBLaR Şiiri - Osman Şener

Nefsin eşiğinde feryad u figan;
El bebek, gül bebek, minicik mihman.
Evin neşesidir ev halkı handan:
“Gülümüz, dalımız; aman da aman! ”
Emrine amade halk-ı aşiyan
Dediği olmazsa inler asuman
Büyükler köledir onlarsa sultan
Bir gün bakarsınız: Kız olmuş ceylan
Oğlansa kükrüyor, sanırsın aslan!
Nefsi emareye alışır insan
Zamanla depreşir her şeye isyan
Geçmişte kalmıştır minicik mihman:
Nefsin eşiğinde feryad u figan...

II. Bab

Gençlik bir bahardır gençlerse fidan
Hezarfen olmalı bu çağda bağban
Nice tuzak kurar nefisle şeytan
Biri firavundur birisi Haman
Akılsa bu çağda değneksiz çoban
Fıtrat bozulmadan, nüveyken iman
Can suyu olmalı ilimle irfan
Hikmetle dolmalı akılla izan
Başlamıştır artık büyük imtihan
Gençlik bir bahardır gençlerse fidan.

lll.Bab

Nefis bilinmezse haller perişan
Neler neler ister, necis durmadan
Onu anlamak zor, aklı yormadan
Dinlemez helali haramı nâdan
Dediği dediktir, okutur ferman
Her hata, her günah zonklayan çıban
Sinede bin parça sırçadır vicdan
Aklı kullanmaya zorlar Yaradan
Fırtınalar kopar, hırçındır umman
Kemirir içerden bin türlü güman
Nush ile tekdirle öğretir Rahman
Kötekse gerektir nefs için bâzan
Batıl ise niyet, kötü ise zan
Kılavuzluk eder şevk ile şeytan
Halis ise niyet pak ise vicdan
Neşvünema bulur yeşerir iman
Sonunda bakar ki nefsine insan:
Rablik taslamakta, cahil şarlatan
Hakka, hakikate, kendine düşman!
Hâlbuki Rabbimiz hazreti Rahman
Kula kul olmaktan kim olmaz pişman
Tövbe eder asi bulur itminan
Nefsinin aslını bilince her can
Rabbini bilmeye yol bulur inan
En büyük düşmandır nefisle şeytan
Nefis bilinmezse haller perişan

lV. Bab

Ey Bende-yi Resul, Sahib-i Zaman!
Ey aşk ülkesine hükmeden sultan
Ey derdime derman, varis-i Lokman
Aklım eşiğinde hâk ile yeksan
Elimi tut lütfen, halim pek yaman
Bilirim şu beden bir nevi hayvan
Bilirim aşk ile olunur insan
Aşk yoksa zehirle doludur kovan
Aşksız sinelere layıktır niran
Aşk âb-ı hayattır, gerisi yalan
Kat beni uşşaka gitmeden kervan
Ey bendeyi Resul, Sahib-i Zaman!

V. Bab

Es salatu vesselam, ey canıma can!
Es salatu vesselam, efendim aman!
İşte kapındayım Resulü Zişan
Canımı vermişim uğrunda çoktan
Müşfik gözlerindir beni yaşatan
Nazarın üstümden çekilse bir an
Ah ile tutuşur yanarım inan
Ten yanar aşk kalır anadan üryan
Beni fasık sanıp döver zahidan
Beni garip bulur kovar gariban
Kapına sığındım, Efendim aman!
Es salatu vesselam, ey canıma can!
Es salatu vesselam, efendim aman!

Vl. Bab

Âlemlerin Rabbi! Yegâne Sultan:
Yok oldu kapında zaman ve mekan
Kurbanın olayım; lütfen! El aman!
Nazarın değdikçe gönlüme nihan
Savrulur benliğim, yok olur izan
Kulluktan öteye can atarım can
Sığamam içine dar gelir cihan
Korkarım adına konuşur lisan
Küfrüme hükmeder bakarsın nadan
Ağyara bırakma beni o zaman
Evvahi ye medet; lütfen, el aman!
Âlemlerin Rabbi, yegâne Sultan

20/05/2009