Babilin Asma Bahçeleri

Bir yanım buz, öbür yanım pamuk şekeri
Biri yokluk, diğeri yumuşacık bir yastık, sıcacık…
Ya her sabah gözlere dolan güven yok mu?
Hani, o altın sarısı çil çil…

“Yalnızlığı anla” diye bağırmanın değeri ne?
Tek olmak niye acı
Hem Tanrı da tek iken…?
Eline ne uzanır yalnızken
Yüreğime ne damlar erirken nefesim…?

Ah bir çözülse bilmeceler harf harf
Bozulsa tuzağı o sahte büyücünün
Zamanı geri saran çıkrığın koluna bir ulaşsam...
Kova kova nur çıkarıp şu kör kuyudan
Dökerdim avuç avuç ayaklarının altına ya...

Tanrı bir çiçek mi acaba
Bahçevanın yüreğinde açan?
Gül desem, dikeni var...
Menekşe, ama o boyun eğer hep...
Ya orkide? Hayır o çok narin...
Peki ya gelincik?
Ömrü azdır onun da…

Bildim,
Tanrı bir bülbüldür,
Damla damla eriyen...
Bir notada ruhların cennete göçü
Diğerinde hayata geri dönüşü gizli
Bir döngü ki,
Akşam cennet, sabah cehennem dolar bedenin...
Akan, bazen bir yeşil volkan,
Bazen bir kaşık yağdır ocakta...

Geceye hükmettiğinde sekiz notadan o
Baykuşlar siner, sürüngenler uyuşur...
Mor kuytularda açan her tomurcukta
Bir aşık ki lal dillerinden tutuşur...

Ve an geldiğindeki kor kızıldır gözleri…
Sabaha gümüş yeşili doğan ilk ışık odur
Ve her gece bir yoklukta sevgiliyle buluşur...

Evet evet,
Tanrı, olsa olsa bir bülbüldür
Ama, kim dinler ki onu
Herkes, yumuşak bir yastık peşindeyken
Arsız… Umarsız…
Seher vakti kim böler uykusunu?

Hem, çiçeksiz bir bahçevan ne bilsin
Babilin asma bahçelerini?

(Ankara-Mart 2011)