Babil’den önce Babil’den sonra

kurşuni yalnızlık
ve kuzguni keder
bu perdeyi
ebem kuşağı* böler

hükümsüzdür taşkınlar
içimde denizler yıkanır
dışımda yağmursu bulutlar

bir yanım Babil’e düşer
dibinde çakıl taşlarım
akacak kum gibi Şatt_ül Arab’a
durmadan kanayan yara

bu yol götürür
bizi büyük denize
içinde ben gömülüyüm şişede
haritada gizli patikalar
sunulmuş adresler
kağıt sarmışlar içine
dışıma kabut
tıpası gevşek bu kendirle
mektup sana
şişe taşa
çarpsada
kırılgan düşlerden
bir sağnak ki
Nuh sevinecek
hayat kaldığı yerden
yeniden yeşerecek