bir sürekli yolcuyu andırıyor, karıncalar ve zaman
omzundan fakir en yakın gövde
karınca gibisin sen – gözlerin dehlizleşince
tozun eskir, kalanlar elinden döküldüğünde
bir yok, bir var, sürekli ve dağılmayan uyku
verdiğin her nefes – peşin sıra sürüklenir
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta