bir sürekli yolcuyu andırıyor, karıncalar ve zaman
omzundan fakir en yakın gövde
karınca gibisin sen – gözlerin dehlizleşince
tozun eskir, kalanlar elinden döküldüğünde
bir yok, bir var, sürekli ve dağılmayan uyku
verdiğin her nefes – peşin sıra sürüklenir
Ilım günleri gelirdi taraçalar
Uzatırdı mevsimölçerlerini
Tıkabasa yaprak arka pencere
İnsan iki kişiyi sevebilir mi
Onunla aşkımız, o diyorum ona,
Devamını Oku
Uzatırdı mevsimölçerlerini
Tıkabasa yaprak arka pencere
İnsan iki kişiyi sevebilir mi
Onunla aşkımız, o diyorum ona,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta