Babayla Düşlerdeki Bir Anı

Babam birkere lunaparktan dönerken elimde pamuk şeker yere düştüğümde bana elini uzatmıştı ben kendim kalkamayınca beni kaldırmıştı kucağına almıştı sonra beni bir banka oturtmuştu dizim kanıyordu ve acıyordu o gün ben çok ağlamıştım "baba canım çok acıyor " demistim babam diz çöküp bacağıma doğru üflemişti "hâlâ acıyor mu " demişti
"Evet babacım biraz acıyor ne zaman geçer acimaz " demistim. Babam da bunun üzerine bana bakıp tebessüm etmişti.
"Hemen geçmez kızım zaman lazım " diye karşılık vermişti.
"Hemen geçemez mi ne olur hemen geçsin babacım "
Babam da
"Ağlama yağmur gözlü masumum hemen geçen birşey yok ki hayatta bu geçsin keşke hemen geçse ama hayat senin kadar masum değil küçüğüm dizindeki yara senin kadar masum değil bak canını acıtıyor ama biraz daha dikkatli olsaydın koşmasaydın düşmezdin küçüğüm o zaman bir yerin acımazdı işte bunun için canının biraz acıması gerek birşeyler öğrenmen için ya birşeylerin değerini öğrenmen yada birşeylerin bedelini ödemen için işte insanın cani bu yüzden acıması gerekir belki bugünü hiç unutamayacaksın ama acısı geçecek kizim ki bugün senin en mutlu günündü bilyorum insan en mutlu olduğu an yaşadığı acıyı unutamazmış sende öyle ama bazen ağlamak da gerekir en az gülmek kadar neden biliyor musun çünkü daha güçlü olursun her defasında daha güçlü. Üzülme küçüğüm şimdi o yarayı yara bandıyla kapatacağız ve geçecek ama biraz sabırlı ol anlaştık mi "
Ben masumca başımla onaylamıştım. Ve babam pansuman yapmış yarama yara bandı yapistirmisti babam yanımdayken canımın acısını fazla hissetmiyordum onun sözleri gülüşü şefkati bana ilaç gibi geliyordu. O gün babamın sözlerinin değerini pek anlayamasam da büyüdükçe anladım.