Babaya Özlem Şiiri - Murat Barkış

Yedi yaşındaydım baba,
Bir yol girdi aramıza,
Adı trafik kazasıydı
Ve dönüşü yoktu.
Son sözün kaldı kulaklarımda;
Hadi oğlum, sen gelmiyor musun?
Ben gelemedim baba…
Sen de bir daha dönemedin.
Sana doyamadım,
Tanımaya vakit yetmedi.
Birlikte yaşanacak yıllar
Bir kazayla eksildi.
Anılarım yok seninle,
Ama yokluğun var her yerde.
Ne bayramlarda ne doğum günüm de nede yeni yılda diger insanlar gibi mutlu olup eğlenmiyorum,
Yoklugun evi dolduruyor.
Gece dualarımda eksik bir isim."Baba"
Annem kaldı geride baba…
Hem ana oldu, hem baba.
Gözyaşını içine akıttı,
Bizi büyütmek için
Ömrünü harcadi
Biz büyüdük baba,
Ama eksik büyüdük.
Annem çok yoruldu,ama dimdik durdu,
Senin yokluğuna rağmen.
Biliyor musun baba,
Düşe kalka öğrendim hayatı.
Ne zaman zor gelse,
Adını andım,
İçimden “geçer” dedim.
Gelmediğim o gün
Hep içimde kaldı.
Ama bil ki baba,
Senin gidişinle
Ben cok erken büyüdüm.
Ve şuan içimde bir ihtiyar yaşıyor...