Babasızlık Şiiri - Haydar Gündüz

Ben bilirim babasızlığı,
Kimse anlatmasın bana acısını,
Saçında dolanmayan eli,
Avucunda tutunmayan nasırlı eli.
Nicesi.
Bende babayım,
Ayrı düşmüşüm evlatlarımdan.
Kimse anlamaz beni,
Renk vermez yüzüm.
Günü, ayı geçmişim,
Yıllar olmuş.
Sol yanımı boşa koyalı.
Gözüm görmemiş,
Yüreğim çarpmamış hayli zaman.
Bir yol tutturmuşum,
Birde yanık bir türkü.
İçmişim,
Kör kütük,
Zil zurna,
Unutayım istemişim.
Adımı sanımı.
Her kimsem,
Hatalarımı,
Günahlarımı,
Sevaplarımı,
Yitip gitsem istemişim.
Denize atılmış bir taş misali.
Kimse bilmesin yerimi yurdumu,
Arayıp soranım olmasın.
Neyim var sanki,
Acıdan,
İntizardan başka.
Üçte çocuk,
Arada çok şey var,
Yol, şehir kilometre mesafesi değil yaptığım.
Kin, nefret, hırs.
Ne kötülük ararsan.
Oysa kısa bu ömür,
Hataları deşmek,
Kapanan yarayı kanatmak,
Kazandırmıyor kimseye bir şey.
Yok telafisi yılların,
Ödenmiyor hataların bedeli,
Ne çektiğim ceza,
Ne yaşadığım kar.
Bir telafisi olmalı oysa,
Bu ülkede,
Adam öldürmenin cezası bile,
Yıllarla sayılı.
Duyun sesimi duyun,
Bu koca şehir,
İnsanlar.
Bir yol gösterin,
Nedir bu işin izahı.
Nedir çektiğim azabın bedeli.