Babannem Şiiri - Doğan Deniz

BABANNEM.

usulca yanaştı yanağımı okşadı.
elleri titriyordu.
avcunun içi ateş gibi sıcacıktı.
bir pamuk hafifliğnde dokunuyordu
elleri ellerime.
gözlerini feri kaçmış ama hala
sevecen hala şimşek bakışlı.
beli iki büklüm olsada
ayakları bedenini çekmekte zorlansada.
biliyordumki.
yüreği dim dik ayakta.
taviz vermez onurunu
gururunu hep ayakta tutar
tiryakisidir sigaranın
tabakası yanında eksik olmaz.
baş örtüsünü altında
kınadan kızıllaşmış saçlarını görürüm
bazan.
yanağını hiç öptürmez
dedemde öpememiş sordum.
hafızası hiç kaybolmadı
her şeyi dün gibi anlatıyordu.
nasırlı elleriyle cebinden
tesbihini çıkartı bana uzattı
son yadigarıydı.
tesbih 99 taşlı
ama her taşı ayrı bir boncuktan
o benim babannem
yüreği insan sevgisiyle dolu
zamansız terketti bizleri.
sevgisini ekerek yüreğimize.