Balkanlar’da, şehit düşünce dedem,
İki çocuğuyla, kalmış babannem.
Yokluk, çaresizlik, nasıl söylesem,
Hepsine direnmiş, benim babannem.
Arpayı bulunca, bayram edermiş,
Buğday unu dersen, zenginler yermiş,
Elin tarlasında, ekin biçermiş,
Yıllarca çalışmış, benim babannem.
Gözünden sakınmış, iki oğlunu,
Göstermiş onlara, Hakkın yolunu,
Bükememiş kimse, onun kolunu,
Haktan ayrılmamış, benim babannem.
Bir gün geldi benim, elimden tuttu,
Çalışıp didindi, beni okuttu.
En sonunda dünya, onu da yuttu,
Bırakıp da gitti, bizi babannem.
Kayıt Tarihi : 10.9.2008 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu cefakar babaanneler, anneannelerimizin sessiz ve şikayetsiz didinişleri ve emekleriyle ilerliyor bu eşsiz vatan.
Nur içinde yatsın.
Ruhu şad olsun.
Tam puanla kutluyorum, vefalı şiirinizi..
Kuıtlarım emeğinizi
Saygımla
TÜM YORUMLAR (23)