Babanın El Veda Değişi Şiiri - Bayram Tunca

Mevsimlerden bahar günlerden salıydı
Veda zamanı değil/kavuşma zamanıydı
Canlılar kış uykusundan yeni uyanmıştı
Arz yeşile, gökyüzü maviye boyanmıştı

Son vedalaşma olacağını hangimiz bilebilirdik ki
O gün patika yolda benimle birlikte epey yürüdü
Lisan-ı haliyle yolumuz buraya kadar oğlum dedi
Bir ihtimal, bilmeyerek beni doyuncaya dek öptü

Her zamanki gibi cebinden çıkarıp bol şeker verdi
Son kez başımı o nazırlı eliyle okşayarak uğurladı
Bilmem nedendir söyledikleri hiç aklımda kalmadı
Ama hiç unutmam o şekerin dilimde bıraktığı tadı

O günden sonra günlerim aylar gibi geçmez oldu
Bilmem kaç gün/kaç ay oldu, babam gelmez oldu
Artık hanemizde ocak yanmaz, aş kaynamaz oldu
Hanemizde yüzler gülmez benizlerimiz solar oldu

Her soruşumda baban yakında gelecek deniyordu
Sonradan anlaşıldı ki yetim bayram avutuluyordu
Baba özleminden şairin gözyaşları hiç dinmiyordu
Kahır dolu akkorlu hasret günleri sürüp gidiyordu

Köyümüze araba gelmesi pek hayrı alamet değildi
Çünkü, o günlerde ya jandarma, ya cenaze gelirdi
Bilmem ki bu vakitte şu gelen araba neyin nesiydi
İhtimal ki yolunu gözlediğim babamın cenazesiydi

Araba obaya doğru yönelince sanki kıyamet koptu
Ninem çoktan anlamış ki hüngür hüngür ağlıyordu
Acı haber tez duyuldu, ahali gözyaşlarına boğuldu
Olan olmuş babam apantis ameliyatından ölmüştü

B. Tunca/10.04.2004-10.04-İst.

NOT:
Bu vedalaşma, hayatta bana ibretli ders olmuştur
Dostlarla her ayrılışım son ayrılışım gibi olmuştur
Benden siz dostlarıma tavsiyem sizde böyle yapın
Her yaptığınız işi, son defa yapıyormuş gibi yapın