Babanın Diliyle Şehit Oğluna Destan

Elim Helikopter kazası oldu,
Dünyayı görmedi gözüm, ŞEHİDİM…
Duyunca yüreğim ateşle doldu;
Sana var diyecek sözüm, ŞEHİDİM…

Varlığın bizlerde ömre bedeldi,
Isparta’dan acı haberin geldi,
Bu olay herkesin bağrını deldi;
Dinmiyor içimde sızım, ŞEHİDİM…

Bayrağa sarılı gördüm naaşı,
Aktı gözlerimin durmadan yaşı,
Metanetle bastım bağrıma taşı;
Allah’ın takdiri özüm, ŞEHİDİM…

Kalemi, kâğıdı elime aldım,
Düşüne düşüne derine daldım,
Ne yapayım bilmem çaresiz kaldım;
Yaktın yüreğimi kuzum, ŞEHİDİM…

Bütün dertlerimi içime attım,
Ne gündüz yaşadım ne gece yattım,
Göz yaşlarımı bu destana kattım;
Sensiz hiç gülmedi yüzüm, ŞEHİDİM…

Karıştırdım beyaz ile karayı,
Sensiz ne edeyim köşkü, sarayı!
Hiçbir şey kapatmaz derin yarayı;
Sanadır destanım, nazım, ŞEHİDİM…

Ateş düştü benim yüreğim yandı,
Seni seven herkes rahmetle andı,
Ayrılık hasretin cana dayandı;
Tutmaz oldu artık dizim, ŞEHİDİM…

Şimdi ben de oldum Şehit Babası,
Ananın, babanın bitmez duası,
Ölünceye kadar tutarız yası;
Silinmez tarihten izim, ŞEHİDİM!

Ne haldesin diye merak ederdik,
Dualarla seni toprağa verdik,
Kırmızı gülleri kabrine serdik,
Sensin benim alın yazım, ŞEHİDİM…

“Şehit Asker” yazar yattığın yerde,
Bu rütbe verildi sana askerde,
Hakk’ın huzurunda yarın mahşerde;
Şefaatin bize lazım, ŞEHİDİM!