Babanın Çocukları Şiiri - Gürsel Güveloğlu

Onurlu fakirdik,hayaller çoktu,
Umudu kodese salmadık baba.
Sayende giyindik,karnımız toktu,
Haramdan bir lokma bulmadık baba.

Çocukluk safhası çok hızlı geçti,
Aklımız hep olgun yaşamı seçti,
Varlığın bizlere bulunmaz güçtü,
Çok şükür ortada kalmadık baba.

Dershane görmeden geçtik okulu,
Karnemiz güneşti, taktir kokulu,
Sönmedi saygımız, kalpte dokulu,
Kimseden beddua almadık baba.

Bir ekmek yüzünden çalışkan olduk,
Yamandık yokuşa azimle dolduk,
Coşkulu yaşamda güzellik bulduk,
Çıkmayan yollara dalmadık baba.

Kalplerle bağlıyız,dünyamız ayrı,
Erdemle çizdiğin yoldayız gayrı,
Metin ol,yukarda şahittir Tanrı,
Arkandan hayırsız olmadık baba.

….Sayende hepimiz insan olduk

(13 Mart 2005-İskenderun)