Babamsın Şiiri - Kıymet Taş

Gerek bırakmaz sözcüğe
Bakışlar yeter
Yufka yürek çabuk ağlar
İnanılmaz sert gözlerde
Güçlüydü hep, hâlâ öyle
İçten severmiş göstermez söylemez
Anlayamazdım bunu
Öyle ya
“içten sevmek” de neymiş “dıştan sevsin”
Oynasın, şakalaşsın, güreşsin bizimle
Büyüdükçe anladım ki
Sevmek ne ki
Ömrünü vermiş bize
Babam benim
nasıl da benzerim sana
Gözümde elasın
Yüzümde öfkem
Yürekte sevgim senden
eğilmeyen yanımsın
cesur isyanım...
direnen 'sen 'yanım...
Belli etmedin ama
Üzülsem bilirim ki için üzülür
bir anlık hüzün geçse yüzümden
anlarsın sorarsın,
babamsın,
canımsın,
özelsin...
Dürüstlüğün alın terinle soframıza karışmış
Bize verdiğin her şey, bu temele yaslanmış
İşlemiş içimize ….
'Özveri 'sözcüğü en çok sana yakışır
'var'ından değil
özünden verdin...
Ne desem, nasıl desem
Bak zordayım
Ben seni anlatamadım ama
sen anlarsın biliyorum
Sırtımı dayadığım
Koşulsuz güvendiğim
Söylemeden bilenimsin
İyi ki varsın,
iyi ki babamsın
Dilerim hep olasın