Babamın Yıldızı Şiiri - Serdar Bilgin

Her insanın bir yıldızı olduğunu söylerdi annem
İnsan ölünce yıldızı da düşermiş
Süt dişlerimi döktüğüm günlerde
Düşen yıldızları aradım bahçede
Gündüz göremiyordum
Gece uykuya teslim oluyordum
Hem hepsi birbirine benziyordu
Bulamadım
Ağladım
Annem de ağladı

Babamın öldüğü gün yıldızını tutmak istedim
O gece hiç uyumadım
Gecenin şafağa kavuşacağı an
Tuttum yıldızı
Babamın yıldızını