Babamın yanında

Ne zaman yüzüne baksam babamın
İçimde tarifsiz hisler oluşur
Hep huzura doğru kanadı çırpan
Kalbime bir yığın kuşlar doluşur …

Ne zaman dinlesem can kulağıyla
Bir dersten bir derse girer dururum
Mütevazılığın resmini çizer
Erdemle boyayıp ressam olurum.

Ne zaman yanına varsam babamın
Zaman bir yalana ortaklık eder
Karlanmış başım da, kırklı yaşım da
Hepsi de hükmünü birden kaybeder.

Aynalar kırılır onun yanında
Yanında şefkati hemen bulurum
Bir mucizeyle üstelik her defa
Ben yeniden - yine - çocuk olurum…
2014/ Mübeccel
Zeynep Çubukçu (Ünalan)