Babamın Tespih Daneleri Şiiri - Yaşar Kılıç

Kasketini çıkarır, sağ dizine koyardı
Giderdi uzaklara, yavaş yavaş dalardı
Dökerdi içini hep, o siyah taşlarına
Usulca yavaş yavaş, çekerdi onu babam

İnce bardaklı çayı, bir neşeli İçerdi
Gözümün önündeydi, o günler bugün gibi
Bir o siyah tespihi, bir de kırma kasketi
Babamdan bana kalan, bu tespih daneleri

Yoksuldu benim babam, bir o kadar onurlu
Hiç kimsenin yanında, yıkılmazdı gururu
Ne yüze kusur vurdu, ne bizde kusur buldu
Elindeki tespihi, o kendine dost buldu

Öyle koca yürekli, O adam benim babam
Dünya malına değil , gönüle meyil verdi
Ne bir kalp kırdı ne de, kötü bir söz söylerdi
O siyah tespihleri, usanmadan çekerdi

Babamın dostu çoktu, yanında kimse yoktu
O karanlık günlerde, kapıyı açan yoktu
Çocukları çok küçük, babam hasta yorgundu
Tarlamız kırda yandı, evde rızık ta yoktu

Aldım bir gün elime ,o siyah daneleri
Bende kalan hatıra, babamın dedikleri
Kul hakkından öteye, bana söz verdikleri
Bir miras kaldı şimdi, bu tespih daneleri

Ne güzel yakışırdın, sen babamın eline
Çekerdi ince ince, bakardım ben eline
Babam yok ki artık yok, o siyah kasketiyle
Saklıyorum ben onu, tespih daneleriyle

Parçalı Bulutlu Şiirler