bir kırık radyosu vardı babacımın
elletmezdi
o yokken
kurcalardık
birinci tuşuna basınca,
dördüncü tuşu fırlardı havaya
içinden odaya dolan melodileri
anlamazdık
çocuktuk
o radyodan çıkan tozlu,cızırtılı seslerin
ne büyük aşklardan ve
ne büyük hayal kırıklıklarından çıktığını,
okuyanların
ağlama senfonisi sunduğunu
nereden bilecektik,
babacımızın
daha fazla canlarını acıtmayalım diye
o radyoyu elletmediğini,
büyümesek
nereden bilecektik...
Kayıt Tarihi : 11.3.2018 15:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)