Babamın Mezarında Şiiri - Hakkı Yurtlu

Üç yıl, beş ay geçti aradan
BABA’mı da aldı yaradan.
Yandı şu yürek, ağladı göz
İşte tam o anda bitti söz.
ANA’mın ardından BABA’ma ağladım.

Duy BABA’m duy!..
Sen gittin; ben bittim...
Söndü babaocağım,
Kapandı, dua kapım;
Kuşlara teslim yapım.

Önce öksüz idim,
Şimdi de yetim.
BABA'sızlık,
Bil ki, bu cana bitim.

Küçük yaşta öğrettin bize Kur’anı
Altı kız, iki oğlan toplayıp tüm efradı
İki de yetim büyüttün, ANA’m yadigârı
Şimdi de ben yetim kaldım, duy BABA’m

Hatırlasana BABA?...
"Yeşil Bursa, ömrümü yedin,
Kazma, kürek çok çalıştım..." derdin
Aynen öyle oldu, son nefesini orda verdin.
El hükmü lillah, şükür yine ki;
Körük'te kabrin, ANA'mın yanındasın,....

Hani, gidince ANA’mın mezarına,
“Aha şu düzlüğe de beni gömün” demiştin
Öyle oldu, BABA, seni; ANA’mın yanına.
Acını da; içimize gömdük duy BABA’m…

Şükürler olsun BABA şükürler..
Ramazan sonu, iki Haziran, Arefe,
Yıl, iki bin ondokuz, Pazar günü,
Ne mübarek bir yolculuk bu, ebediyete;
Yaradana koşup, ANA’mla bayramlaştın..

ANA’ma selam söyle, yanına varınca
Göz yaşlarım dinmedi, ağlarım hala.
“Hakkı”m nasıl diye hal-hatır sorunca
Mezarı yol ettiğimi söyle BABA…

Mezar taşına;
“Hacı Mustafa” yazdım BABA..
Herkes “Hacı” diye tanır,
“Mustafa” olsa da adın nüfusta…

Gidip kabre, okurduk ANA'ma
Şimdi yalnız gidiyorum mezara
Hem sana okuyorum, hem ANA'ma;
Birer Yasin, üç ihlas bir fatiha...

03.06.2019