Babamın Kızdığı Şeyler

Hep babamı sordular bana
Anlatamadım…
Bir şiirim bile olmadı seni anlatan.
Babam diyebildiğim bir beden yoktu çünkü.
Sadece adın vardı annemden duyduğum
Ve korkularım…

Büyüklerimin onaylamadığı her şey
Babamın kızdığı şeylerdi.
Aslında…
Babam yalnızca korkumdan ibaretti.

Benim adıma kararlar veren
Ve kararlarını onun ağzından duyamadığım şahıs.
Hep aracı kurumlar vardı aramızda…
“Baban sizin için çalışıyor…
Sizin için uzaklarda..”
Oysa hep yakınımda istedim.
Özledim…
Sevgini bile aracılarla yaşadım..
İşte bu yüzden inanamadım ya…

Arkadaşlarımı kıskandım çok zaman…
Onların babaları vardı çünkü.
Eve geç kaldıklarında merak eden
Yaramazlıklarına öfkelenen
Seven…Sevilen babalar..
Oysa ben
Bir öfkene bile şahit olamadım.
Çünkü
Seni yalnız resimlerinle yaşadım…