Babamın İhaneti ve Beş Yüz Şiir

Girince kapıdan içeri,
Tütünleri dökülür ruhunun,
Ağır, usul üstüne yürüyen tehlikeyi sezmez,
Başta bir günün geceyi kovalaması gibi döngü,

Kısmış bir köşeye, pusmuş çıyanlardan sakınır,
Beş yüz şiir vardır ellerinde, beş yüz bir kılıç,
Hepsine yetecek kadar ölüm,
Başlar alaylı tasvirler, taşralı sözlerle,

Delinmiş ruhundan akanlarin yapıştığı o defter,
Artık dile gelmezlerin yeridir,
Onlar yok edilmelidir, bir bir günahlar,
Kayıtlı günahlar, maliye defterlerinden bile kara,

Bir bir okunur her bir şiir, ardı sıra yükselir,
Ahenk ve toz, bütün ruhlar nutkunu tutuyor,
Bütün ağızlar kahkahalıdır artık,
Kanatlanıyor tütünle beraber azımsama,

Kanatlanan tütünler değildir sadece,
Ayaklarıdır babamın, beş yüz şiir,
Ve beş yüz bir kılıç, boğazlanır tek tek,
Kalır son bir kılıç ve bir şiir daha,

Son şiir O'dur, gençliğidir, geçmişidir,
Bütün varlığıdır babamın,
Kalan son kılıcı kendi batırır yüreğine,
Parçalanıp yanan defter, üşür arkasından.