Babamın Ayak Sesleri Şiiri - Erol Ars

bugün resmine baktım
öptüm kokladım
gülüşünün sıcaklığına sürdüm yüzümü
babalar gününü kutladım
sen gideli çok şey değişti baba
karşı yamaçtaki taş ocakları yok artık
koca bir şehir kurdular oraya
evimizin etrafı iş merkezleriyle doldu
sen gideli çok şey değişti baba
annemin şekeri iyice ilerledi
gözlerine vurdu
sesimden
bir de saçlarımı okşarken
kokumdan tanıyor beni
biliyorum güleceksin
“çakırım” dediğin
sümüklü kızın var ya
kaynana oldu
hiç değişmedi
eskisi gibi huysuz mu huysuz
bir şey desem
“tamam ya, ne bağırıyorsun” diyor
kafa tutuyor bana
hani senin çakırın olmasa
allah verdi demeyeceğim...
şaka şaka
hepimiz iyiyiz
hasretinden başka derdimiz yok
torunlarını soracak olursan
hepsi büyüdü
benim iki numara baba oldu
yedi erkek torundan sonra
ailede bir kız olsun isterdin
nasıl diyeyim bilmem ki
torununun da oğlu oldu
ama öyle şirin
öyle afacan ki
fakat bir o kadar da yaramaz
evin altını üstüne getiriyor
arkadaşlarını soracak olursan
teker teker onlar da terketti dünyayı
tanıdığın kadir kıymet bilen o insanlar
yok artık
ha unutmadan söyleyeyim
bir rasim amca var
mahallemize yeni taşındı
o da eskilerden
tam bir beyefendi
insan gibi insan
ayak sesleri ayak seslerine
o kadar çok benziyor ki
kapımızdan her geçtiğinde
sen geldin sanıp
pencereye koşuyorum
bakışlarından anlıyorum
o da üzülüyor bu halime
geçen günü
“oğul istersen buradan geçmeyeyim
yolumu uzatır başka yerden geçerim” dedi
ödüm koptu
ayak seslerin de kaybolacak diye