Ben hayatta en çok babama üzüldüm
Onun
Bir türlü gerçekleşememiş
Hayallerine / umutlarına
Üzüldüm
Bir de çaresizliklerine
Ve yalnızlıklarına.
Bir kirpi yavrusu misali babamın acılarıyla büzüldüm
Çoğu zaman sıtma tutmuş gibi üşüdüm
Elimden gelen yetmedi
Sanki
Durmadan küçüldüm / küçüldüm
Ben hayatta en çok babama üzüldüm
Kayıt Tarihi : 14.5.2008 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!