her şeyiyle sen olan
tekil yalnızlığını
geçmişten bu güne dek
ısrarla sürdürdün
çoğul hüzünlerinden
kendini yarattın
artık ölsen de gam yemezsin
çünkü öldün
yürüdün
yürüdün
hep yürüdün
pervane misali dönüp durdun
salt içindeki tekil yalnızlığınla
bir bütündün
belki bu yüzden yaşlanmadan öldün
naif sefalar sürdün
naif planlar kurdun
belki bu yüzden yaşlandığını hiç belli etmedin
çoğul kaygılarından
çırpına çırpına
ancak tekil bir yalnızlık imparatorluğu kurabildin
çoğu zaman
şu koskocaman evrende
nefes alacak boşluk bulamadın
ve boğuldun
artık ölsen de gam yemezsin
çünkü öldün
Kayıt Tarihi : 10.7.2009 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!