Babamın anısına Şiiri - Gamze Tenur

En çokta kaybettiğini özler insan.
Kokusunu , gülüşünü , sesini ona ait olan her şeyi...
Artık onun olmadığı bir yaşamı yaşamak , onsuzluğa alışmak acı verse de en çok anılara sarılmak ister.
Hüzün, acı , keder sarar bütün bedeninii
Gözyaşıyla , ona olan hasretiyle geçer günleri.
Sonraa buradan beraber geçmiştik , bu fotoğrafta çok güzel gülmüş , burada oturmuştu diyerek acıyı azaltmaya çalışır insan.
Ve en çok onu özler insan , canım dediğini , babam dediğini, ilk aşkım dediğinii...
Evin her bir tarafı , her bir köşesi ,her bir odası o kokmaya başlar.
Gözlerinin daldığı her yerde onu ararsın sanki ordaymış gibi
Sonra belki rüyamda görürüm umuduyla uyumaya çalışırsın
Her günün böyle geçer ve
Her gün daha çok canı yanar insanın daha çok acır
Zamanla fotoğrafını profil yaptığın yerlerden kaldırmaya başlarsın.
Sonrada zamanla acıyı unutmaya başlarsın
Hiç beklemediğin bilmediğin bir anda yokluğunu hissedersin unuttum dediğin acı tekrardan acı vermeye başlar
Ama yine o içinde ki umudu öldürmezsin rüya olsa bile buluşursun onunla , görürsün belki sesini bile duyarsın .
Elbet bir gün beraber oluruz umuduyla yaşamaya devam edersin...