Babamı Özledim

Bir babamı özledim; çocukluğumu bir de,
Her cümlemin öznesi bir babam vardı benim.
Yıllardır hep sorarım; o güzel günler nerde?
Elleri öpülesi bir babam vardı benim.

Siyah gözlük altında gözleri masmaviydi,
Sermayesi kafası, kalemi ve eliydi,
Mesaisi okulu, tatil yeri eviydi,
Hiç bitmezdi çilesi, bir babam vardı benim.

Bir memur maaşıyla beş çocuğu büyüttü,
Gölgesi üstümüzde salkım salkım söğüttü,
Söylediği, yaptığı hepimize öğüttü;
Dürüstlük abidesi bir babam vardı benim.

Köyün hem öğretmeni, muhtarı, sıhhiyesi,
Onun elinden çıkar köylünün dilekçesi,
Şair, ressam, marangoz; çok geniş yelpazesi,
Kucaklayan herkesi, bir babam vardı benim.

Doksanbeşte Ceyhan'da, o senin son kışındı,
Sıcağı çok severdin, kemiklerin ısındı,
Son nefes İstanbul'da, tam altmışbeş yaşındı;
Artık gelmiyor sesi, bir babam vardı benim.

Söndürülmeyen bir kor için için yanarmış,
Ufak bir esintiyle dünyaları yakarmış,
Ayrılığı kor gibi, yüreğimde hep varmış;
On dokuz yıl öncesi; bir babam vardı benim.

Hasretim hiç bitmedi, arttı bu güne kadar,
Çok güzel bir insandın,sen Mustafa Bayraktar,
Hem güzel, hem özeldir senin gibi babalar;
İncilerin incisi, bir babam vardı benim.

10/01/2014 - Bursa