BABAMI DÜŞLERKEN
Yaş elli beş-elli altı işe bak,
Yarım asır hayallerle doluşmuş,
Bir ömür üstünde düşüp kalkarak,
Gezdiğim bu dünya ne kadar boşmuş…
Hani küçücükken, daha çocukken,
Yorulmak bilmezdik, dinmek bilmezdik,
Bayırda, ovada kuzu güderken,
Babam dediğince adam olmazdık…
Her şey bölüşürdük ağabeyimle,
Senin atın. benim kuzum, tayımız,
Horoz, tavuk hatta civcivler bile,
En iyiydi en güzeldi payımız…
Oyuncak yapardık has çamurlarda,
Elimiz çatlardı; ayağımız da,
Derelerde, yamaçlarda, dağlarda
Kaz otardık en iyi çağımızda..
Kayıt Tarihi : 8.6.2008 18:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yıl 1985..Rahmetli Babam 55 yaşında.Ona bakıp yazmışken şimdi ben o yaşlardayım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!