Emre Alkan - Babamdan Kalan Tek Miras: ' ...

Ömrüne bir yerinden dokunup orada bir gülümseyiş ya da bir hüzünle hatırlanan, bir iz bırakan birinin senden, senin ömründen, hatıralarından koparılırken hissedilen bir alevdir ölüm; ve yanarsın. Hayatın yanık kokar.

Babamın ölümü de işte böyle bir şeydi. Zaman durmuştu sanki; eli elimde öylece kapatmıştı gözlerini bir daha açmamak üzere. Ne bacak ağrısı kalmıştı babamın ne de baş ağrıları. Beni bırakıp gittiği hissine kaplıyordum. Yüreğimde kor alevler yandı; oğlumun oda arkadaşı yoktu artık.

Sustu inlemeler, ahlar vahlar sustu
Gündüzler gecelere küstü
Yürek kapandan kurtulan kuştu