Son yolculuğuna uğurlarken seni yorgun bir ifade yüzünde
Hayat yormuştu besbelli acıların yormuştu
En acısı da biz seni yormuştuk babam
Her ayrılığa dökülen yaşlar dinermiş
Ama gidişine dökülen hiç dinmedi babam
Sen gittiğinde ağladım dindiremedim
Her gece başladı vicdanımla hesabım
Uyutmuyor ne dinmeyen yaşı ne de vicdanım
Sen toprakta bense yatakta
Sen gittin ya ben hiç uyumadım baba
Aylardır sana mektuplar yazdım
Nereye postalayacağımı…
Bilemediğim adresiz mektuplar
Sana yazdım ki;
Hiç büyümek istememiştim biliyor musun?
Büyümekten hep korkmuştum
Ben büyürsem sen yaşlanacaktın annem yaşlanacak
Seni toprağa bıraktığım gün anladım ve ağladım
Üzgünüm babam meğer ben büyümüşüm
Senin nasıl yorulduğunu görmezden gelmişim
Büyümüşüm ki acına dayandım
Seni oraya bıraktıklarında nasılda çaresiz kaldım
Oysa oysa çocuk olsam ağlardım inatla feryatla
Seni asla orda bırakmazdım
Zormuş babam acına dayanmak
Son sözüne hasret yaşamak
Gelmiyeceğini anlamak istemez
Bu kalbi avutmak
Zormuş çok zormuş birdaha seni
Göremeyeceğim bu cehennemde yaşlanmak
Kayıt Tarihi : 26.12.2009 22:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Göremeyeceğim bu cehennemde yaşlanmak'
Burası ne güzel olmuş...
içimizi yaktınız..insan kaybedince 'Keşke üzmeseydim, keşke daha çok ilgilenseydim.......' leri diyor ama maalesef 'KEŞKEYİ EKMİŞLER BİTMEMİŞ'
Babanıza rahmet diliyorum... Umarım bizimde evlatlarımız arkamızdan böyle (sizin gibi) üzülürler...
sevgiler
R.H.
TÜM YORUMLAR (6)