Babama Veda Şiiri - Said Yılmaz

BABAMA VEDA
Bugün sende bir gariplik var baba. Ne kadar mahzun duruyorsun.
Yüzün ne kadar soluk, bakışların ne kadar masum.
Bugün hiç sinirli görünmüyorsun.Hani sokaktan geçerken komşular sana ne kadar sinirlisin diyordu ya. Tekrar kaşlarını çatsana be baba.
O insanı yerinden kıpırdatamayan bakışlarınla bir kez daha baksana.
Bak hepimiz buradayız annem mi o dışarıda bekliyor. Biliyorsun annem biraz sulu gözdür durduk yere ağlayıp durur.
Abimin öyle ağlamasına bakma önemli bir şey yok, uzun zamandır seni görmedi ya onun için ağlıyor.
Baba biliyor musun? Bu sabah yeni öğrendim buraların aslında sen olduğunu. Sensiz ne kadar yalnız ve güçsüz olduğumu fark ettim.
Ağzından “ yavrum” diye çıkan sihirli sözcük var ya onu çok özledim be baba.
Tamam baba kızma gitme zamanının geldiğini biliyorum. Ne yapayım bir daha göremeyeceğim seni.
Yok babam vedalaşmayacağım seninle; yalnız şunu bil bundan sonra seni görmek için daha fazla uyuyacağım.