soğuk zemheri akşamı hüzün dolu otel odamda
yine acılarım başladı. yüreğimde pişmanlıklarla
dayanmak öyle zor ki baba! .. bir daha görememek mi seni
düşünmek bile deli ediyor beni. nasıl anlatsam bilemiyorum.
utanıp üzülüyorum kahrolup kendi kendime
lanetler ediyorum...keşke, seni anlasaydım.
çocuklar gibi darılıp babalık ahını almasaydım.
affet beni baba! ..son bir kez olsun,
bir büyüklük daha yap yolunu kaybetmiş,
berduş oğluna.
yine nöbetteydim,
sıradan haziran akşamı; sanki içime doğdu,
bir şeylerin olacağı. içim sızladı, irkildim,
hissediyordum, bedenimden koptuğunu
ortalık sarı sıcakken bir anda karanlık oldu
semayı bulutlar sarıp yağmur, dolu yağıyordu
şimşekler çakıp yıldırımlar atıyordu..
belki de babacığım; çoktan haber almıştı da,
son yolculuğunu; ardından gökler ağlıyordu.
işte o an; o an, acı bir telefon...
söylemesi bile, öyle zor ki baba! ..
hiç düşünmezdim böyle olacağını,
kara haberini bir nöbette alacağımı.
bir şeyler, bir şeyler düğümlendi gırtlağımda
nefes alamıyor, konuşamıyor
ortalığı cehennem eden kara bulutlara
bomboş bakıyordum.
Ah..! o bulutlar yok mu, o bulutlar
sonunda yapacaklarını yaptılar.
bin bir hoyratlıkla gelip, yakıp kavurdular; ciğerimi.
en masum anımda,
parçalar kopardılar bedenimden diri diri
kahpe, soysuz bulutlar.
çaresiz kaldım baba! ..
lanetler ediyorum şimdi, o kara bulutlara,
sarı sıcak hazirana ve seninle aynı dünyada,
sensiz gecen yıllara.
çaresiz kaldım baba. geçti bir kere,
film bitti. limandan kalkan hasret gemisi gibi.
bir an geri çevirmek geldi içimden.
ama nafile! limandan kalkan gemi,
pişman olmakla geri döner mi.
onu bile beceremedim.
doğru dürüst evlatlık edemedim.
beceremedim baba! beceremedim...
her zamanki baba - oğul nazlaşması dedim.
oysa, şimdi sen yoksun bense hayatta.
kahrolup gün be gün mahvoluyorum.
üzgünüm...affet beni baba!
hayatımın; en zor, en kara ağıdında;
yalvarıyorum son bir kez olsun,
bir büyüklük daha yap; yolunu kaybetmiş,
berduş oğluna...
seni çok özlüyorum baba!
iple çekiyorum görüşeceğimiz günü,
senin; gerçek dünyanda...
Temmuz 1992
Malatya
Yasal Uyarı: İbrahim Özcan'ın bütün şiirleri noter tesbitli olup, izinsiz kullanılamaz, yayınlanamaz ve ya alıntı yapılamaz; telif hakları bakımından İLESAM (İlim ve Edebiyat Eserleri Sahipleri Meslek Birliği Uyesidir.
iletişim 90 536 293 86 38
İbrahim ÖzcanKayıt Tarihi : 3.8.2002 03:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
neden babalar hep yitirilince özlenir?ben de özlemle bekliyorum babamla olan vuslatı.onu ne kadar çok sevdiğimi ve özlediğimi şimdi daha iyi anlıyorum...muhabbetle.
TÜM YORUMLAR (5)