Babama Mektuplar-1 (en ler)

Mutluluğun gözlerinde hüzün olur mu?
Ya da ışıltı, donuklaştırır mı insanı?
En güzel geceler mehtaplı olanlarmış
En güzel duyguymuş aşk
Hele bir yer var ki orada kimse mutsuz değilmiş
Heh
Palavra
En soğuk güne ayaz
En kuvvetli rüzgara deli
En, en, en...
Bu bir yalan değil mi sence de baba?
Enlere kim nasıl isim verebilir ki?
Bir hasret ile yaşayan insan için en güzel gökyüzü hangisidir?
En güzel gülüşe mutluluk diyorlar
O gülüş nerede ne zaman hangi acılarla törpülendi,
Nasıl bu kadar olgunlaştırıldı
Biliyorlar mı?
Ölüm var bir kere
Ve ayrılık
Öyle dehşet saçıyor ki
En güzel gözleri mühürleyip, kıstırıyor
En coşkulu kalbi olağanlaştırıyor
En beyaz gökyüzünü karartıp
En masum aşkı yaralıyor

Senden sonra;
Güneş aynı
Deniz mavi
Yıldızlar berrak havalarda belirginleşiyor
Yaşam, döngüsünü
koruyor işte
Zaman mı?
O da aynı baba
Bizi bir matem gününe hazırlamak için
Geziniyor enlerin arasında
En güzel mevsimin
En güzel düşün
En güzel yüreğin...
Pusuya yatmış düşman gibi
Sessiz sessiz

Ne? Ne oldu?
Neden bakıyorsun öyle?
Öyle safmışım gibi
Dalgalar kıyıya vurur yaralıları derdin
Evet evet gördüm baba
Dalgalar,
Güçlü dalgalar geldi ve yaralı Deniz Yıldızı'nı kıyıya attı
Yine de balıklar o denize ne dedi biliyor musun?
Güzel dediler, bereketli dediler
Söylesene baba Deniz Yıldızları denizden başka nerede yaşayabilir?

Hayatı severdin biliyorum ama
Çok şey değişmedi senden sonra
İnsanlar,
Hâlâ korkuyor birbirinden
Bir hayalden bile korkarak yaşıyoruz
Herkes kendi şemsiyesinin altında üşüyor
Tek başına
İnsanlar,
Rafta kategorilere ayrılmış kitaplar gibi
Herkes kendi mıntıkasını koruyor anlayacağın
Merhamet bile adam seçiyor merhametsizce
Bazı bahçelerde umut bile yeşermiyor
Her günün bir önceki günden parlak olmasına aldanmıyorum
Dünya her gün bir ışığını eksiltiyor bizden
Biz parladıkça, o kararıyor
Dünya karanlık bir zindana dönüyor baba!