Babama Mektup Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Babama Mektup

Gidişin çok zordu düşündüm derin
Dünyanın kirinden arındım baba
Gidenler gelmezmiş dolmadı yerin
Rüyada göğsünde barındım baba.

Gezdiğin yerleri hasretle andım
Rehberde adını gördükçe yandım
Kıyamam belki de ararsın sandım
Tuşlara basmaya erindim baba.

Yaşayan dostların seni övdüler
Seni övdükçe de kalbim dövdüler
Gözleri nemlendi beni kovdular
Ondan sebep çok az göründüm baba.

Karanlık çökünce dertlere battım
Gün doğdu, tebessüm; içime attım
Herkese mutluluk rolleri sattım
En mesut hallere büründüm baba.

Hayatın çarkları bizleri ezdi
Çoğumuz ölümü seninle sezdi
Sen göçsen de ruhun benimle gezdi
Ölmedim ölmedim, süründüm baba.

Hülasa ben seni özledim çokça
Verdiğin öğütler bulunmaz akçe
Gelsen de düşüme sarılsan sıkça
Hayali gölgene sarındım baba.

14.10.2017/Kemal Bölükbaşı/Kahramanmaraş.