Babama Mektup Şiiri - Nesrin Pekinsel

Babacığım; ne kadar uzun yıllar geçti sana dokunmayalı, öpmeyeli... Rüyalarıma girdiğin ve seni hissettiğim zamanlar haricinde de aklımdan hiç çıkmayanımsın sen... Aramızdan ayrıldıktan sonra her şey o kadar değişti ki, aslında hep benimle olduğunu, her şeyimi bildiğini ve gördüğünü biliyorum ama yine de bir anlatayım dedim:

Sen gittiğinde torunun Kemal dört yaşındaydı, şimdi otuz dört... Benim ise büyümeye hiç niyetim yok, hâlâ senin küçük yaramaz kızınım.. İçindeki güzel çocuğu sarıp saklayan, hiç öldürmeyen, hep yaşatan kızınım.. ;))
Yaşanmışlıklarımın bir bölümünü hayatımdan çıkardım, yaşadım bitti, özgür ruhumla başbaşayım epey bir zamandır... Hayat kendi bildiği gibi geçip giderken, bende kendi bildiğimce yaşıyorum ve kendi doğrularımla yoğruluyorum anlayacağın.

Şimdi olsaydın keşke diyemiyorum, çünkü bendesin, gitmedin. Hem yaşasaydın doksan altı yaşında olacaktın, istemezdin o kadar yaşlanmış olmayı, sevmezdin. Biliyor musun bende istemiyorum o kadar yaşlanmayı; insan elden ayaktan düşmeden, kimseye yük olmadan gitmeli, bulmalı yerini diyorum.

Seni rüyalarımda gördüğümde, mutlaka güzel şeyler oluyor yaşamımda ve sıkıntılarım bitiyor, sen ruhuma iyi gelenimsin, aydınlığımsın, müjdecimsin.

Seni; neşenle, güzel gönlünle, asaletinle, insan sevginle, yakışıklılığınla, kahkahalarınla, hayvan sevginle, bize hazırladığın özel doğum günü kutlamalarınla hatırlıyorum… Beraber pişirdiğimiz balıkları ve ilk tavadan çıkanları ikimizin yediğini, harika paça çorbalarını, hasta olduğum zaman bana getirdiğin poposu yavrulu portakalları, batonsaleleri, ara sıra karşılıklı kadeh tokuşturmalarımızı, birlikte ettiğimiz dansları, tangoları, çaldığın keman sesini, hafifçe söylediğin şarkıları... Ah be diyorum ahh, sesini kaydetseydik ne güzel olurmuştu...

Bayram sabahları sıcacık simitlerle namazdan gelişini bir severdim ki (gözüm simitlerdeydi tabii ki ama aklım bayramlıklarımdaydı) biliyor musun o eski tat olmasa da hâlâ çok seviyorum Ankara simitini, her şeyin tadının değiştiği gibi, bayramların tadı da eskisi gibi değil... Elini öpecek, harçlığımı verecek kimse kalmadı ne sen, ne de sevgili... Yine de alışkanlık işte, yeni bir şey giyerim senli günlerde ki gibi... Yahu kafiyeler oluştu, biliyorsun ben şiir de yazıyorum ya ;))

Kızgınlıklarını da unutmuş değilim haniii... ;)) Eh olacak o kadar "BABAYIM BEN" diyorsun değil mi..? Duyuyorum sesini.
Babam, canım babam; sırayla herkesler gitti bu dünyadan, zaten küçücük bir aileydik azıcık kaldık... Biz kalanlar; hayatın bizim dışımızda gelişerek bize sunduklarıyla ve kendi seçimlerimizle yaşıyoruz kimi zaman mutlu, keyifli, kimi zaman anlaşılmaz, tuhaf, karmaşık...

Sen hiç tasalanma; ben çoğu zaman mutluyum, neşemi, bütün insanca duygularımı senden almışım iyi ki ve sana çok benzeyen torunun Kemal'im en büyük gururum, bu babalar gününde canım oğlumu kutlayacağım, bu güne kadar hep bir baba şefkati ve ilgisi sunduğu için bana... Kemal'im "çocuk annem" diye seviyor beniiii ;))

Babacığım; sen ve annem bir arada huzurlusunuzdur inşallah. Gözün arkada kalmasın, sağlıklıyız hepimiz, dimdik ayaktayız her konuda... Benimle, bizlerle her zaman gurur duyduğunu biliyorum, " üç keçili kurt " seniiii ;)))
Babam olduğun için, senin kızın olduğum için çok mutluyum, daha uzun yaşasaydın da iyi günlerimizi paylaşsaydık ya..:(((
Senin gibi adamların artık ender bulunduğu, hatta olmadığı bu dünyada, senin gibi dik, gururlu, sevgi dolu yaşıyorum. Seni ne çok sevdiğimi, şimdi daha iyi anlıyorum, her BABAM kelimesinde burnumun direği sızlayarak, seni anarken...

Dualarım seninle... Kusurlarım için özür dilerim... SENİ SEVİYORUM CANIM BABAM.
Babasının kızı Nesrin'in.

19 haziran 2011