Babama Mektup Şiiri - Mustafa Sade

Gelmeni istemem bu pis çagıma,
Yitirdik biz bizi zamanda babo;
Devler teker teker düştü lagıma,
Cücenin elinde kumanda babo...

Şerefler şerefsiz haysiyet yerde,
Boynuzlar dal budak oldu çok serde,
Senin ögrettigin insanlık nerde,
İnsanlar otlanır samanda babo...

Hani hak korkusu kimin içinde,
Agızlar yalan der yemin içinde,
Cennetimiz cehennemin içinde,
İdamımız gizli fermanda babo...

Nemrutlar ibrahim dinine girdi,
Şerefi bir iken binine girdi,
Aslanlar çakalın inine girdi,
Çakallar kraldır ormanda babo...

Hak hukuk ne demek adalet kimdi,
Karıncalar filin kanını emdi,
Üstünlük itibar parada şimdi,
Ne takvada nede imanda babo...

Bakarım dört yana her taraf namert,
Burda ölü gezmek ölümdende dert,
Bizdedemi koptu yoksa kıyamet,
Adam görünmüyor dumanda babo...

Sözler zehir gibi tebessüm acı,
Kabir azabından beter bu sancı,
Kardaş bile kardaşına yabancı,
Ayrı bir habbeyim harmanda babo...

İzimiz kayboldu özü tükettik,
Sohbetler boş beleş sözü tükettik,
Şarkılar degişti sazı tükettik,
Dertli gönlüm yaydır kemanda babo...

Sen gittin ben kaldım yetim, atasız;
Çilemin haddi yok yüküm kotasız,
Battı gemilerim bir bir rotasız,
Kalmışam ıssız bir limanda babo...

Bozuldu gelenek degişti töre,
Mertlik seninlemi çıktı sefere,
Kalksan rastlamazsın yigit bir ere,
Yigitler it olmuş devranda babo...