Babama Mektup Şiiri - Muzaffer Şanver

Küçüktüm sevginle gül açtım coştum,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.
Kâh elinden tutup yanında koştum,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.

Her an yanımda ol bırakıp gitme,
Yüz yüze konuşak telefon etme,
Seni sevenleri kenara itme,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.

Senin sevgin başka, yaşanmaz onsuz,
Şu gönlüme konar kanatsız kolsuz,
Hasretin var amma umudum sonsuz,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.

Bir dilim ekmekle bir bardak suya,
“Hay’dan” dan gelen ömür gidecek “Hu’ ya,”
Seninle doludur gördüğüm rüya,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.

Sonbahar mı geldi güllerim soldu,
Her geçen gün aydır, aylar yıl oldu,
Dizinde oturmak bir hayal oldu,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.

Varlığın kaledir güvencem sensin,
Sana gelen cefa tek bana gelsin,
Allah’ım hayırlı ömürler versin,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.

Gayem üzmek değil darılma bana,
Bazen hayal eder koşarım cama,
Canınız sağ olsun, sağ olsun amma,
Ben senle yaşarım, bende sen varken.

14.04.2017