Babama Kızardım
Elleri kir pas içinde,
Bir çocuktum
Boya sandığına türkü söyledim
Bir tamircide çıraktım
Azar işittiğimde
Ben babama kızardım
Daha 9 yaşındaydım
Ama ben büyüktüm
Bedenim küçük
Yüreğim kocamandı
Her dayak yediğimde
Hep babama kızardım
Pazarlarda tornet sürdüm
Küfem sırtımda değildi
Fakat yüreğimdeydi
Pazarın sonunu bekler
Tornetimi yüklerdim
Eve gelene kadar
Kan ter içinde kalır,
Yine babama kızardım
Yüreğim küçüldü
Ben büyüdüm
İşsizlik,sefalet ve yalnızlık
Gariplik bırakmadı peşimi
Gözlerimden dökerken yaşımı
Ben yine babama kızdım.
Kimseye anlatamadım
Ve sadece yazdım
Sadece
Yazdım…
İsa Kızılöz
Rotterdam, 25 kasım 2009,
İsa KızılözKayıt Tarihi : 27.11.2009 13:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!