Senin zamanında böyle gün yoktu,
Bayramda elini öperdim baba.
Namuslu insandın, gözün çok toktu,
Hayran olur sana tapardım baba.
Yemedin yedirdin çoluk çocuğa,
Tencere koymaktı amaç ocağa.
Sevmeyi bilmezdin alıp kucağa,
O yüzden şakalar yapardım baba.
Zenginliği gördün, yoksul da oldun,
Ama hep saygındın, onurlu kaldın.
Her zorda desteği annemden aldın,
Umuduna hep ben siperdim baba.
Okutmaktı beni büyük amacın,
Her başarım oldu senin ilacın.
Çok çocuk yitirdin, dinmedi acın,
Her ölümle ben de kopardım baba.
Ayrıcalık yaptın nedense bana,
Haksızlık olurdu kızlardan yana.
Bunları söyledim eskiden sana,
Sanki ben gözünde süperdim baba.
Gelin adayları bulurdun bazı,
Annem heveslenir alırdı sazı.
Aşksız evliliğe olmazdım razı,
Hemen o konuyu kapardım baba.
Kız, erkek evlattan gülmüştü yüzün,
Gelinler, damatlar vermedi hüzün.
Bizlere örnekti hep çoğun, azın,
Sen örnek olmasan sapardım baba.
Karaman sevgisi mirastır senden,
Gururla korurum kalanı dünden.
Memleket inşallah hoşnuttur benden,
‘Garamansız galsam napardım’ baba.
Başını eğmedim, yoktur hiç tasam,
Doğruluk, dürüstlük olmuştur yasam.
İstediğin gibi evlat olmasam,
Nevzat’ı örseler teperdim baba.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
Kayıt Tarihi : 16.6.2018 15:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!