Babama Şiiri - Adile Soylu

anasız babasız aç susuz,
kör kuyulara düştüğüm de oldu,
kazan karası,
güvendiğim dağlara karların yağdığı da,
lapa lapa,

kıymetsizdi altınlar, İNSAN' dan;
uzandım cevizin yaprağına,bademin çiçeğine,
tutundum kuşların kanatlarına,
papatyaların güzelliğinden,
ürettim sevinçlerimi.
bir çocuğun gülüşünden,
çoğalttım umutlarımı.

ruhumun ağladığı O 3 Kasım'dan bu yana,
bende yaşayan;
sevginin huzurundan gayrı,
eğilmeyen dik duruşun,
hayata bağlıyor her geçen gün beni,
rahat uyuyasın Sevgili BABAM...